Ja dziś wam opowiem, jak kiedyś byłem skinem. Wysokie czarne buty, błyszczące i podkute. Zielony bomber, a w kieszeni nóż ………dobra żartowałem…….
Dzisiaj będzie o grzybach pasożytujących w drewnie, i nie będą to grzybki robiące eldorado w głowie, po których wchodzi się na księżyc, bo jest tak blisko…….
Wrogie spotkania to codzienna rzeczywistość w przyrodzie, zarówno pomiędzy osobnikami tego samego gatunku, jak i różnych gatunków, aby ustalić i zdobyć najlepsze terytoria godowe i obfitość jedzenia. Antagonizm jest łatwy do zauważenia i zrozumienia u owadów i zwierząt, które poruszają się, spotykają , mogą walczyć i uciekać. Istnieją jednak setki tysięcy gatunków, które nie są ruchliwe i nie poruszają się z własnej woli. Te nieruchliwe gatunki nie żyją jednak w izolacji i napotykają nowe terytorium i inne osobniki w miarę ich wzrostu.
W przypadku grzybów, które zaatakowały roślinę, ochrona terytorium może być kwestią życia i śmierci, ponieważ wiele gatunków konkuruje o ograniczone zasoby. Kiedy spotykają się dwa grzyby, nie ma drżenia rąk, wąchania ogonów, tworzenia pozorów jest walka. Jednym z najważniejszych warunków rozwoju grzybów jest wilgotność drewna. Ustalono, że optymalny wzrost osiągają przy wilgotności 35-50%, te wartości różnią się dla różnych gatunków grzybów. Bardzo wysoka zawartość wilgoci w drewnie hamuje aktywność grzybów, ograniczając ilość tlenu i zapobiegając degradacji. Stąd na składach kłody polewa się wodą, aby utrzymać wysoką wilgotność drewna.
Spotkania grzybów to wszechobecna sprawa, w której ich komórki przypominające rurki, zwane strzępkami, łączą się w procesie zwanym zespalaniem. Zespolenie może występować pomiędzy różnymi gatunkami grzybów, różnymi osobnikami tego samego gatunku, a nawet różnymi gałęziami sieci strzępków pojedynczego gatunku. Niezależnie od identyczności dwóch strzępek, które się łączą, wynikiem jest zarodnik zawierający dwa lub więcej jąder od dwóch osobników, które właśnie się złączyły. To, co dzieje się dalej, zależy całkowicie od genetycznej tożsamości tych jąder. Jeśli spotkanie grzybów znajduje się pomiędzy strzępami tego samego osobnika, albo nic się nie wydarzy, albo jedno jądro ulegnie degradacji, pozostawiając pojedyncze jądro kontrolujące połączoną komórkę. Jeżeli osobniki tego samego gatunku spotykają się i mają zgodne jądra, wynikiem są komórki grzybów zawierające dwa genetycznie unikalne jądra, zjawisko zwane grzybnią heterokariotyczną i istotny krok w sklejaniu się grzybów. Jeśli jądra są niekompatybilne, z różnych gatunków, lub nawet z różnych, niekompatybilnych osobników tego samego gatunku, wybuchają wojny. Komórka szybko ginie, a grzyby rzucają w strzępki blokadę obronną, aby powstrzymać agresora od komórki fuzyjnej przed wejściem do reszty sieci strzępiastej. Jako dodatkowy środek, komórki grzybów w rejonie kontaktu zaczynają wytwarzać enzymy oksydazy fenolowej i peroksydazy, zagęszczają ściany komórkowe i wytwarzają melaninę, pigment o ciemnym kolorze o właściwościach przeciwdrobnoustrojowych. Dwa grzyby wkopują się, aby ustanowić swoje terytorium w spornym regionie, a w miejscu spotkania tworzy się czarna żyłka granicy.
Te linie (najczęściej czarne) są najbardziej fascynujące, wyglądają jak namalowane piórem do kaligrafii. Niektóre grzyby mają zdolność pigmentacji swoich obszarów, mogą wytwarzać zabarwienia koloru niebieskiego, różowego i innych kolorów. Zależnie od gatunku drewna i jego wilgotności. Częścią sztuki w odnajdywaniu zagrzybionych kłód jest zatrzymanie procesu, gdy powstanie wystarczająco dużo interesujących wzorów, ale zanim drewno stanie się zbyt zgniłe, miękkie i bezużyteczne. Zatrzymanie tego procesu w odpowiednim czasie da nam nadal zdrowe i użyteczne drewno.
Po suszeniu drewna grzyb ginie, zarodniki jednak nie giną i są wstanie przetrwać długie lata. Należy zachować ostrożność podczas szlifowania, zakładać maskę, aby uniknąć wdychania zarodników. Osoby z zaburzeniami układu odpornościowego nie powinny pracować z takim drewnem. Każdy gatunek drewna może ulec zagrzybieniu we właściwych warunkach, ale niektóre robią to łatwiej i ładniej wyglądają. Najładniejsze wzory dają jasne gatunki drewna , takie jak brzoza, buk, klon, topola i osika.
..............................................
Coraz częściej celowo zagrzybia się kłodę lub tarcicę aby użyć jej przy produkcji mebli, nie całych mebli ale jako akcent , fronty czy czoła szuflad, blaty stołów, stolików itp. Problem polega tylko na tym, które grzyby sparować, aby uzyskać w krótkim czasie najlepszy efekt. Istnieje bardzo dużo grzybów, które wytwarzają pigment pozakomórkowy, ale niewiele z nich wytwarza pigment który przenika głęboko w drewno i potrafi przetrwać. Trwają badania nad pleśniami i grzybami, które potrafią zabarwić poszczególne strefy na kolor zielony, niebieski, żółty czy czerwony.
Najładniejsze wykończenie daje akryl na bazie wody, prawie nie zmienia koloru i wyciąga naturalne piękno. Dobry efekt można uzyskać jasnym szelakiem, zwłaszcza gdy jest mozaika różnych kolorów. Olej moim zdaniem trochę przymula wyrazistość.
Nie masz wymaganych uprawnień, aby zobaczyć pliki załączone do tego postu.
_________________ Davus sum, non Oedipus.
|